Πιθανή μια επιδημία πανούκλας στο μέλλον

Δεν αποκλείουν οι επιστήμονες το ενδεχόμενο ένα νέο στέλεχος της πανούκλας (βουβωνικής πανώλης) να ξεπηδήσει πάλι από τα τρωκτικά - φορείς και να πλήξει ξανά τους ανθρώπους στο μέλλον.

Η πανώλη προκαλείται από το βακτήριο Yersinia pestis. Σήμερα είναι γνωστό ότι κυκλοφορούν 155 διαφορετικά στελέχη του, που όλα προέρχονται από το παλαιότερο θανατηφόρο μεσαιωνικό στέλεχος. Το βακτήριο «υπνώττει» στα σώματα των τρωκτικών, ώσπου ξαφνικά υφίσταται μεταλλάξεις και προκαλεί επιδημίες. Προκειμένου να απαντήσουν στο παραπάνω ερώτημα οι ερευνητές απομόνωσαν δείγματα DNA από τα δόντια δύο θυμάτων της πανούκλας κατά την εποχή του βυζαντινού αυτοκράτορα, τα οποία είχαν ταφεί στη νότια Βαυαρία της Γερμανίας (μέχρι εκεί είχε φθάσει η πανδημία) μεταξύ 541 και 543 μ.Χ. Πρόκειται για τα αρχαιότερα δείγματα γονιδιώματος από θύματα της πανούκλας, που έχουν μελετηθεί μέχρι σήμερα.

Οι επιστήμονες, αφού «διάβασαν» το γονιδίωμα του αρχαίου θανατηφόρου βακτηρίου, το συνέκριναν με πάνω από 100 πιο σύγχρονα στελέχη του. Η συγκριτική γενετική ανάλυση έδειξε πως το στέλεχος της πανώλης που ήταν υπεύθυνο για την πανούκλα του Ιουστινιανού, οδηγήθηκε σε ένα εξελικτικό «αδιέξοδο» που στη συνέχεια έσβησε τελείως. Το συγκεκριμένο στέλεχος ήταν διαφορετικό από τα στελέχη ενός πιο ανθεκτικού βακτηρίου, που εξελίχτηκαν αργότερα και τα οποία όχι μόνο οδήγησαν στον «Μαύρο Θάνατο» της μεσαιωνικής Ευρώπης, αλλά και στις κατοπινές πανδημίες της ίδιας λοιμώδους νόσου μέχρι τις μέρες μας.

Eρευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον Χέντρικ Πουινάρ του καναδικού πανεπιστημίου Μακμάστερ και τον Ντέιβ Βάγκνερ του πανεπιστημίου της Βόρειας Αριζόνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό για λοιμώδη νοσήματα The Lancet Infectious Diseases, σύμφωνα με τους Timeς της Νέας Υόρκης, τη βρετανική Guardian και το New Scientist, δήλωσαν ότι δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός. «Η νέα μελέτη εγείρει το ενδιαφέρον ερώτημα γιατί ένας παθογόνος μικροοργανισμός τόσο πετυχημένος και τόσο θανατηφόρος έσβησε. Μια πιθανότητα είναι ότι οι ανθρώπινοι πληθυσμοί εξελίχτηκαν έτσι ώστε έγιναν λιγότερο ευάλωτοι. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι οι αλλαγές στο κλίμα κατέστησαν πιο δύσκολη την επιβίωση του βακτηρίου» δήλωσε ο καθηγητής Έντουαρντ Χολμς του πανεπιστημίου του Σύδνεϋ.

Οι επιδημίες πανούκλας που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα
• Η πανούκλα του Ιουστινιανού (που, αφού έπληξε την Κωνσταντινούπολη, σκότωσε και τον ίδιο) ξέσπασε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και εκτιμάται ότι οδήγησε στο θάνατο 30 έως 50 εκατ. ανθρώπους - πιθανώς το 25% έως 50% του πληθυσμού της τότε εποχής. Η νόσος σάρωσε την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, την Αραβική χερσόνησο και μεγάλο μέρος της Ασίας.
• Ο «Μαύρος Θάνατος» στη μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη, 1346-1349. Αυτή προκάλεσε μια από τις πιο σοβαρές πληθυσμιακές καταστροφές που γνώρισε ποτέ η χριστιανική Δύση. Η μόλυνση προήλθε από την Ανατολή, από Γενοβέζους ναυτικούς, και μεταδόθηκε στη Σικελία και στην Τοσκάνη αρχικά. Διαδόθηκε ταχύτατα σε ολόκληρη την Ευρώπη έως την Αγγλία, την Γερμανία και στην Σκανδιναβία ακόμη.
• Η τρίτη και πιο πρόσφατη πανδημία, στα μέσα του 19ου αιώνα, εξαπλώθηκε με αφετηρία το Χονγκ Κονγκ και σκότωσε περίπου 12 εκατ. ανθρώπους στην Κίνα και την Ινδία, αλλά δεν εξαπλώθηκε στην Ευρώπη.  Θεωρείται ότι προκλήθηκε από ένα βακτήριο - εξελικτικό απόγονο του στελέχους της μεσαιωνικής πανούκλας, το οποίο αποδείχτηκε πιο ικανό να επιβιώνει, σε σχέση με το αρχαιότερο στέλεχος της εποχής του Ιουστινιανού.