Ένα απλό σπυράκι ή μολυσματική τέρμινθος;
Αν και η μολυσματική τέρμινθος είναι ένα κοινό εξάνθημα που εμφανίζεται συχνά σε παιδιά, ηλικίας ενός έως και δέκα ετών, πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν τα παιδιά μολυνθούν με τον ιό της μολυσματικής τερμίνθου (Molluscum Contagiosum Virus – MCV), παρουσιάζουν μικρά σπυράκια που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια.
Όπως αναφέρει στο www.iatronea.gr ο δερματολόγος – αφροδισιολόγος Γιώργος Τάχιας, όταν ο ιός εισβάλει στον οργανισμό των παιδιών, προκαλούνται μικρές διαβρώσεις της επιδερμίδας (σπυράκια), κυρίως στο πρόσωπο, τον κορμό και τα άκρα. Το εξάνθημα αναπτύσσεται 2 με 8 εβδομάδες μετά τη μόλυνση, ενώ όταν παρουσιαστούν τα πρώτα σπυράκια, είναι πολύ εύκολο και πιθανό να μεταφερθεί ο ιός από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο αν το παιδί τρίψει ή ξύσει τα σπυράκια αυτά.
Τα σπυράκια της μολυσματικής τερμίνθου συνήθως δεν προκαλούν πόνο, αλλά η ασθένεια τείνει να είναι χειρότερη σε παιδιά με έκζεμα. Τα παιδιά κολλάνε τη λοίμωξη με διάφορους τρόπους, όπως με την άμεση επαφή (δέρμα με δέρμα) αλλά και μέσω αντικειμένων, όπως παιχνίδια, ρούχα και πετσέτες.
Σύμφωνα με τον κ. Τάχια, τα παιδιά πρέπει να ακολουθούν γενικές μεθόδους πρόληψης από τον ιό της μολυσματικής τερμίνθου. Για παράδειγμα, πρέπει να πλένουν συχνά τα χέρια τους με σαπούνι και νερό, να μην μοιράζονται πετσέτες και ρούχα ή άλλα προσωπικά αντικείμενα, να μην μοιράζονται σωσίβια και θαλάσσια παιχνίδια στις πισίνες και να μην ακουμπάνε τα σπυράκια άλλων παιδιών.
Σε αρκετές περιπτώσεις η μολυσματική τέρμινθος, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να υποχωρήσει σε 2-3 μήνες. Παρόλα αυτά επειδή νέες βλάβες μπορεί να αναπτυχθούν εκεί που οι παλιές υποχωρούν, η πλήρης αυτόματη ίαση μπορεί να φτάσει τους 18 μήνες μέχρι και τα 4 χρόνια. Γι’ αυτό το λόγο οι ειδικοί συνιστούν να γίνεται η θεραπεία σε αρχικό στάδιο, πριν αυξηθούν οι δερματικές βλάβες και πριν κολλήσουν άλλα συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα.
Οι θεραπευτικές επιλογές είναι η αφαίρεση των δερματικών αλλοιώσεων κατόπιν σύνθλιψης με χειρουργική λαβίδα, η αφαίρεσή τους δια της μεθόδου της κρυοπηξίας (εφαρμογής υγρού αζώτου) ή δια της μεθόδου της διαθερμοπηξίας. Επίσης, μπορεί να εφαρμοστούν τοπικά αγωγές, όπως κρέμες που περιέχουν ρετινοειδή, σαλικυλικό οξύ ή υπεροξείδιο του βενζολίου. Ο δερματολόγος είναι αυτός που θα ενημερώσει τους γονείς για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των παραπάνω θεραπειών και θα τους βοηθήσει να επιλέξουν την πιο σωστή θεραπεία για το παιδί τους.
