Γιατί αυξάνεται η επιθετικότητα στα παιδιά; Συμβουλές προς τους γονείς

Γιατί αυξάνεται η επιθετικότητα στα παιδιά; Συμβουλές προς τους γονείς

 Η οικονομική κρίση, οι αλλαγές στην οικογενειακή ζωή, η ανατροφή και η εκπαίδευση φαίνεται πως έχουν συμβάλλει στη θλιβερή είδηση ότι η επιθετικότητα στα παιδιά εμφανίζει αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια.

Όπως εξηγεί η κ. Ελένη Πατίδου, ψυχολόγος της Διεύθυνσης Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, από τη σημερινή μορφή της οικογένειας λείπουν ορισμένα σημαντικά για την παιδική ψυχολογία στοιχεία της παραδοσιακής οικογένειας, όπως είναι το υποστηρικτικό περιβάλλον του παππού και της γιαγιάς και ο ποιοτικός χρόνος με τους γονείς του που διαρκώς μειώνεται.

Οι πολλές ώρες εργασίας των γονιών συνδυάζονται δε με τις πολλές δραστηριότητες των παιδιών, εντείνοντας την κούραση, την πίεση, τις κοινωνικές απαιτήσεις και των δύο πλευρών. Η κοινωνία φαίνεται να ζητά πολλά από τα παιδιά, «τα οποία κατευθύνει ώστε να διαβάσουν πολύ, να μάθουν ξένες γλώσσες, να κάνουν εξωσχολικές δραστηριότητες, να αντεπεξέλθουν στις προσδοκίες των σπουδών, να πάρουν πτυχίο, γιατί αλλιώς, με την ανεργία που υπάρχει, δεν θα βρουν δουλειά», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Πατίδου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Συμβουλές προς τους γονείς

Πρώτη συμβουλή που θα δώσει κάθε ειδικός στους γονείς είναι: «Ακούτε τα παιδιά σας». Η ενεργητική ακρόαση και ο διάλογος μπορεί να δώσει στον γονιό να καταλάβει γιατί το παιδί του είναι επιθετικό. Επισημαίνει όμως η ειδικός: «Δεν εννοούμε να μας μιλά το παιδί μας την ώρα που εμείς πλένουμε τα πιάτα και έχουμε την πλάτη γυρισμένη. Εννοούμε να του μιλάμε κοιτώντας το στα μάτια και ενθαρρύνοντας τη δική του έκφραση».

Ο γονιός πρέπει να κάνει αναφορές στα συναισθήματα, ώστε να τα «διδάξει» στο παιδί, να του μάθει να τα αναγνωρίζει μέσα του και έτσι να μπορεί να εκφραστεί καλύτερα: «Φαίνεσαι λυπημένος, δείχνεις να νιώθεις θυμό». Στη συνέχεια προτείνει και τρόπους διαχείρισης αυτών: «τι θα σε ευχαριστούσε να κάνεις;».

Επίσης πρέπει και ο γονιός να διδαχθεί κάτι μέσα από τη συζήτηση: «να δει μέσα από τη συμπεριφορά του παιδιού τον εαυτό του, μήπως και αυτός είναι επιθετικός, μήπως λύνει τα προβλήματά του με θυμό, μήπως είναι απαξιωτικός στο παιδί του», προτείνει ο ειδικός, υπενθυμίζοντάς μας ότι τα παιδιά μας παρατηρούν και ασυνείδητα μας μιμούνται…

Επόμενη σημαντική συμβουλή είναι να τίθενται όρια και κανόνες, εν προκειμένω: δεν πρέπει να δέρνουμε». Οι κανόνες κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται ασφάλεια, ενώ εξηγούν και τις συνέπειες, για παράδειγμα δεν θα του κάνουν παρέα οι συμμαθητές του.

Τέλος, ο ειδικός προτείνει την ένταξη του παιδιού σε βρεφονηπιακό/παιδικό σταθμό από την ηλικία των 2,5-3 χρόνων, όπου θα κοινωνικοποιηθεί και θα μάθει εγκαίρως τους κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς σε σύνολο, εκτός του προστατευτικού οικογενειακού περιβάλλοντος. Ωστόσο η κ. Πατίδου τονίζει ότι πρέπει να δοθεί όσος χρόνος χρειάζεται κάθε παιδί για να προσαρμοστεί που φυσικά δεν είναι ίδιος για όλα.

Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ